Vanmorgen voor het eerst met volle bepakking alle trappen in mijn flat naar boven gelopen. Mijn flat heeft 20 woonetages en in totaal 40 trappen naar boven. Ik ben al eerder begonnen met traplopen maar nog nooit alles achter elkaar en altijd zonder bepakking. Vandaag vond ik dat ik het maar eens moest gaan proberen, dus volle rugzak om en alle trappen naar boven. Het gekke was dat ik zozeer bezig was met die trappen en mijn ademhaling goed onder controle houden, dat ik de rugzak eigenlijk niet eens voelde. Overigens kwam ik zonder problemen of vermoeidheid boven aan, een geruststellend gevoel.
Ik weet dat het eerste traject op de Santiago-route de allermoeilijkste is van de hele tocht, nl. 26 km lang met een stijging van 1000 meter, dat is dus 20 keer die trappen naar de 20ste etage. Om die reden hebben we er voor gekozen om dat traject in twee-en te splitsen en halverwege te stoppen bij een herberg. Ik denk een verstandige keuze, het heeft geen zin om in het begin al het uiterste van je lichaam te vergen.
Vanmiddag nog maar eens 40 trappen nemen en net zo lang oefenen tot ik fluitend boven kom :-)))
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Ik zie het helemaal voor me. En de buren maar denken, heb je dat maffe mens weer van beneden. Nu zelfs mèt rugzak. En tja er zijn mensen, die hebben dat rugzakje gewoon nodig; een speciaal geval.
Geintje.
Zeg speciaal geval, beleef het Nederlandse leven nog even heel bewust. Dat gekke, rare volkje dat zich Nederlander noemt, zul je straks toch af en toe echt wel even gaan missen. Net zoals wij jou gaan missen.
Het is gelukkig tijdelijk. Ik hou wel van speciale gevallen.
groetjes
Succes kanjers!
Groet, Jos
En nou maar hopen dat er in alle pelgrim oorden internet aanwezig is.
Aan de voorwoorden te zien kon het wel een een mooi verhaal gaan worden!
Veel plezier samen!
Hallo, ik krijg net van Adrienne deze blog op. Leuk. Dan kan ik jullie volgen.
Heel veel plezier, succes en uithoudingsvermogen.geniet van elkaar en met elkaar.
Groeten, Anne Alink
Een reactie posten