Eindelijk weer een refugio met klasse en een internetverbinding. De laatste paar dagen hebben we resp. 21,5 en 22 en 16,5 km gelopen. Vooral de dag van 22 km was erg zwaar, we hebben er 9 uur over gedaan. In de ochtend gaat het lopen goed, maar in de middag gaan de voeten zeer doen door de warmte, de afdalingen maar natuurlijk ook door de gemiddeld 9 kilo die we op ons rug meuzeulen. De middagen zitten dan ook vol met rustpauzes. Beregezellig natuurlijk, maar het probleem wordt een beetje om dan op tijd de refugio´s te halen die vaak om 2 of 3 uur in de middag al vol zitten. We hebben dan ook besloten om een tandje terug te nemen en iets minder kilometers te lopen. Tot nader order.
Vandaag hebben we een rustdag genomen en maar 6 kilometer gelopen. De refugio hier is goddelijk met alle comfort die we maar kunnen wensen en twee persoons-kamers, wat kan je nog meer verlangen voor 6 euro??
Onderweg ontmoeten we leuke mensen. Vanaf het begin af aan komen we steeds een man uit Duitsland tegen die de tocht in zijn eentje doet (dat doen er velen trouwens), Siegfried heet hij en hij is altijd blij als hij ons weer tegenkomt ergens op de route. Behalve een dikke blaar op zijn teen en een verbrande neus gaat het hem goed. Ook ontmoeten we regelmatig een Australische vrouw, maar met haar gaat het minder, ze kan nauwelijks meer lopen door de vele blaren onder haar voet, diep van binnen en zeer pijnlijk. Niet te vergelijken met mijn teentje. Ik zegen elke dag nog steeds de pharmacie-dame voor haar kleine fijne dingetje, door Dette zo stoutmoedig het kleineteentjescondoom genoemd. Het gaat beter met de teen, hoewel we er nog niet helemaal zijn.
Zo langzamerhand beginnen we de Spanjaarden beter te verstaan, en zij ons ook. We gooien er gewoon allerlei nationaliteiten door en de woorden papirras en paparras en iedereen is blij.
Tot nog toe is het ons nog steeds gelukt om datgene wat we willen, te kopen of te bestellen aan tafel.
Ook zijn we twee keer een verkeerde route ingeslagen (een ramp als je moe bent), maar beide keren zijn Spanjaarden ons achterna gerend om te zeggen dat de camino heel ergens anders loopt. Na heel veel gracias komen we dan altijd weer uit op de goede weg.
Er zijn ook veel fietsers die de Camino doen, maar dat zijn haast allemaal Italianen op mountainbikes in pikante pakjes. Met hun bruine ogen en parelwitte tanden krijg je dan een charmante blik toegeworpen. Na een fikse slok water lukt het me daarna meestal wel weer om door te lopen :-))
We zijn ongelofelijk nieuwsgierig naar de reacties op de weblog en ik vind het zelf ook heel erg leuk om er te schrijven. Alhoewel het leven thuis heel ver weg is, is het contact via de weblog ongelofelijk fijn. We zullen t.z.t. proberen een foto te plaatsen al weten we niet zo goed hoe we dat moeten doen omdat de computers allemaal in een gesloten kast zitten geplaatst.
Tot het volgende bericht !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
10 opmerkingen:
van Conny Santiagootjes
We zitten inderdaad heerlijk nu in een prachtige refugio, A3enne en ik hebben samen een kaner, Reggy deelt met de Australische, we hoeven niet eens te tossen. Reggy had net gezegd dat ze perfect slaapt. ondanks het gesnurk. Wij iets minder. Lig veel wakker, bereken hoeveel kans ik heb om uit bed te vballen als ik boven slaap, zonder hekje. Hou me vervolgens, denk ik, de hele nacht vast aan de zijkanten van het matras. KOortopm, een nachtje beneden is mij zeer welkom!
We waren er snel uit, Reggy vond het geen enkel probleem. Maar. A3enne is our hero want ze vindt het niet eens erg om de voeten van de vrouw te bekijken, maar van het gesnurk, twee lagen oordoppen in!!!!!, kan ze toch niet lekker inslapen. Van mijn gesnurk baalt ze niet, daar is ze aan gewend, dus samen slapen, geen probleem.
Ik had trouwens eergisteren een Off-day, de meiden waren er zeeeeer blij mee, ook dit is iets wat nieuw voor mij is. Mien voeten deden zeer en ik ontwikkelde een blaar, ik voelde hem opkomen, helaas, pindakaas, ook ik in het rijtje der geblesseerden! Verder vond ik het door de stad lopen veel minder prettig, dat beinvloed de stemming ook. Toen we weer in de natuur waren was het veel prettiger. Maar toen hadden we al een stuk gedaan. Op de plaats van bestemming naar de Farmacie gegaan, ik heb me Desinfectans aan laten smeren, ik moest hem niet doorprikken, en daarna moest ik een gaasje erop doen. Kreeg gelijk een hele serie van de man. Er stond een Duitser achter me die wou er wel een van me overnemen, hij had hetzelfde euvel, wat een herkenning. Ik gaf hem een gaasje wat mij een kus in mijn nek opleverde!!! Hij was heel blij. Ik loop dus nu met mijn croqs, als mijnb schoenen uitzijn ook met zo,n interressant wit stukkie bovwn mijn hiel uit. IK HOOR ERBIJ! Verder hebben ons gisteren in de middeleeuwen gewaard, het was erg druk en leuk in het plaatsje Najera, veel te zien en een drukte van belang. Voor mij zeeeer nieuw om over een marktje te lopen en, handen in de zakken, want iets kopen is Bagage! Vandaag een heel kort dagje, mooi plekje en morgen een tandje erbij, we hebben het goed en heeeeel gezellig met elkaar. Ik hoop niet dat ze ons te lacherig vinden, want, tja, daar hebben we nog steeds veel last van.
Tot de volgende reactie!
GAAAAAAAAAP……wat een heerlijk hondenleven!
Ja stapvoeters en fans, ook ik heb ‘vakantie’ en ook ik heb het werkelijk heerlijk naar mijn zin hier onder de grote rivieren. Ik verblijf op een 4 sterren refugio in een klein, rustig & groen dorpje nabij de Belgische grens. Bijna buitenland dus.
Ik verblijf net als mijn baasje Reggy, ook met goede vrienden waarvan er een extraspeciaal is: Bono. Het is weliswaar geen Husky, is het geen ‘hij‘ (meer) en is hij zo doof als een kwartel, het maakt me niet uit – hij heeft ook 4 voeten en toevallig mijn beste kameraad!
Samen zorgen wij ervoor dat de hondenbakken geheel leeg en schoongelikt zijn, zowel in de ochtend als aan het begin van de avond. Heerlijk smullen doe ik hier en ik vrees dat ik over een week of 6, in tegenstelling tot mijn baasje enkele kilo’s zal zijn aangekomen…
Ook zorgen we er samen voor dat de velden hierachter voorzien zijn van onze geursporen. Want stoer, dat zijn we allebei! Lekker rennen met de staart omhoog, zij aan zij en vooral overal snuffelen waar de ander dat doet! Geen last van tenen of knieën al zijn OOK wij behoorlijk op leeftijd.
Jullie letten tijdens het lopen natuurlijk erg goed op waar je je voeten plaatst; nou wij moeten in deze refugio ook erg goed opletten waar we onze voeten neerzetten! Door de twee draken die hier blijkbaar ook verblijven is het soms een ware hindernisbaan. Tracktors, fietsjes, voetballen, een waterbaan en allerlei ander niet bij naam te benoemen speelattributen…..als de zon schijnt (net als nu) is het hier net een rommelmarkt. Maar zowel Bono als ik zijn echte heren en gedragen ons rustig en zacht bij het jonge grut en we laten het speelgoed links liggen.
Vervelen doe ik me hier geen seconde. Zo heb ik inmiddels herontdekt waarom graven me zo’n voldoening geeft. Wat is het heerlijk om steeds een ‘verse’ plek te zoeken en het koele zwarte zand onder mijn buik door te laten vliegen. Hoe groter en dieper, hoe perfecter de kuil, en ik ben dankbaar dat mijn gastouders me prijzen dat ik tot nu toe zo slim ben om dat niet op het gazon de doen.
Heerlijk graven en zwoegen. Enige nadeel is dat ik er van de week gewoon spierpijn van had! Maar…. ook hier zijn er dan zachte handen die dat weg masseren.
Soms gedraag ik me lekker speels en ga ik een soort koprollen maken waardoor het gastgezin om me moet lachen en op andere momenten ga ik whoei-whoeien en zeggen ze zelfs dat ze me kunnen verstaan. Ik vraag te pas en te onpas om een aai en een knuffel en laat me ook de spontane knuffels lekker welgevallen. Wat heerlijk dat er altijd wel ergens een handje wil aaien in zo’n druk huishouden!
Slapen en luieren doe ik ook erg veel. Wel niet in een stapelbed; het is meer een soort tweepersoons enne… nachtelijk plassen…nee daar doen we niet aan hihi.
Elke dag krijg ik te horen dat het met mijn baasje en de mede-stapvoeters heel goed gaat en dat Reggy samen met haar vriendinnen aan het genieten is. Heerlijk om te horen, we hopen hier allemaal dat het een prachtige en (gedenk-) waardige pelgrimstocht zal zijn!
Zo. Iedereen is weer bijgepraat en het is weer tijd voor een van mijn vele dutjes; voor de 3 stoere meiden in Spanje: een hele DIKKE KNUFFEL van KARAK
ha die dappere Con en dappere Reggy en A3ienne
Nou con, dat moet goed voelen om er bij te horen met je blaar....
Slapen is eeen waar avontuur begrijp ik: ja ik heb een paar maal in een berghut geslapen: zelfde verhaal.voortaan dus met oordoppen, die ik toen niet bij me had.
De koninginnedag was bere gezellig en we hebben de beloofde toost op jullie uitgebracht.
Lekker lijkt me dat: even een dagje een radertje minder...een kadootje voor jezelf dus.
Het lijkt me toch ook wel heel zwaar hoor en ik begrijp dat het ook warm is. Heerlijk dat jullie zo kunnen blijven lachen.
jan en ik gaan morgen een weekje kamperen met ons eribaatje...hij is zo leuk...Het wordt prachtig weer: we gaan weer naar ons favoriete plekje in Schoorl en Bergen a zee. Dat betekent dus even geen berichtjes van mij.
geniet van jullie luxe refugio en ik wens jullie de komende week schitterende tochten toe zonder al te veel tenen en blaren pijn (beetje hoort er natuurlijk wel bij of zijn er ook mensen zonder pijn?
liefs Tia
Hallo Reggy en andere Santiagootjes,
komt weer een duit boven op de aanwezige 9 kilo. Ik zal hem zo licht als een veertje maken.
(Btw, smakelijk genoten van Karak zijn krabbels. Ik wist niet datie zo'n schrijfpoot had. Een poot met Karak-ter. :-) )
Leuk om te lezen dat naast de Caminoparels ook de Spaanse beginnen te groeien. :) Het snoertje begint vast al aardig vorm te krijgen.
Stapelbedden, snurkers, ontbrekende hekjes en oordopjes en dat terwijl jullie de slaap zo broodnodig hebben. Wat een luxe dan dat je die 6 euro neer kan tellen voor een priveslaapplaats. Dat de uurtjes daar dubbel mogen tellen en jullie er de komende dagen weer op mogen teren bij de volgende etappes als het eens ietsjes minder is.
Ik begrijp nu ook waarom je niet op die laatste kilo in je rugzak wilde bezuinigen, die lachpillen zijn natuurlijk onontbeerlijk op zo'n onderneming. Hun gewicht in goud waard. Haha. Maarre jullie hebben de bijsluiter toch wel gelezen. Ze werken aanstekelijk en soms geeft het vochtafscheiding op verscheidene plaatsen in het lichaam. In eerste instantie de ogen (over andere plaatsen zullen we het hier niet hebben.) Bij enkele vormen kan het buikpijn veroorzaken. En in uitzonderlijke gevallen verslikkingsverschijnselen, maar dat alleen tijdens de slappe lach. Mochten er bulten verschijnen dan de dosis verlagen. En bedenk bij het innemen de buik vast te houden, de maker van het produkt staat niet voor de gevolgen in bij het nalaten hiervan. Mocht men het alleen brengen tot een lach als een boer met kiespijn, dan dient men de voorgeschreven hoeveelheid te verhogen.
Maar het allergrootste nadeel; je blijft lachen. Een zekere verslaving is dan ook niet uitgesloten.
Lieve meiden, geniet, maar met Maten.
EstherEmma&Zo
Hallo 'Foster-Oma',
Een blaar? Gelukkig heb ik daar nooit last van. Komt waarschijnlijk ook omdat ik al mijn tochten iets anders aanpak. Ik heb daardoor het geluk dat ik maar zelden hoef te lopen. Maar dat wist je waarschijnlijk nog wel. Klik anders maar eens op mijn naam hierboven om te zien hoe ik altijd mijn wandeltochten aanpak.
Ik moet wel zeggen dat ik, hoewel ik er niet zo heel vaak eentje op heb, mijn petje voor je afneem hoor. Ik zie mijn 'Foster-Parents' niet aan zo'n tocht beginnen hoor. Hoewel ik ook wel een beetje trots op hen ben hoor. Ze hebben vorig weekend maar liefst 24 kilometer gelopen. En dat met al hun lichamelijke beperkingen. Knap hoor!
Maar ik hoop dat als ze goed blijven oefenen dat ze ook éen voetreis naar Santiago de Compostela kunnen maken als ze 60 zijn. Want het klinkt wel allemaal heel erg spannend.
Enne.... een blog is inderdaad geweldig. Ik kijk iedere dag uit of er een nieuw berichtje is van jullie drieën, benieuwd naar wat voor avonturen er nu weer door de drie wijze vrouwen zijn beleefd. Ook is het altijd fijn om als je zover van huis bent, om even een reactie van het thuisfront te lezen.
Poot & een héééééééééle dikke knuffel,
Alfred.
p.s. mijn 'Fosters' bedanken je voor je reactie op hun blog en wensen je heel veel sterkte en mooie momenten toe.
Hallo Conny, hallo lieve doordouwers.
Een off-day Conny, hoort er zo bij meid, het is een van ongeneugten van de inspanning en de vermoeidheid. Gelukkig zijn jullie samen om elkaar er over heen te helpen. Gelijk hebbe jullie om er af en toe een rustige dag tussen door te nemen, je zou anders een soort robot worden die alleen maar de ene voet voor de andere zet.Blijf lachen en plezier hebben en Conny als je weer boven moet slapen koop dan eerst een soort singeltje waarmee jij je kunt vastbinden , net zoals ze dat vroeger bij baby's deden, je valt dan gegarandeerd niet uit je bed.Heb twee dagen geleden Kees gebeld, het ging al iets beter met hem, had geen koorts meer en voelde zich alleen nog een beetje slap. Zal proberen hem vandaag weer even te bellen, dus het komt wel goed schatje.Leuk om jullie verslagjes te lezen en nog leuker als je kans ziet een foto te plaatsen.Lacherig? jullie? blijf het doen en denk er om volhouden hoor ondanks blaartjes en een niet goed willende kleine teentje. Een knuffel voor jullie drietjes en een extra aanmoedigings kus voor onze Conny van Ma en Pa
Hola dappere meiden,
Met veel plezier en bewondering volg ik jullie op de voet,nou ja,ik zit en jullie lopen!!!!Het zal wel warm zijn??Ik ben wel jaloers dat ik er niet bij ben,
eerlijk gezegd,maar ik hoop dat we elkaar tegen komen bij de eindstreep?Dat moet ik wel plannen dus als jullie het leuk vinden hoor ik dat wel bijtijds.
Dat een ervaring dat slapen,snurken enz.maar als je moe bent en een wijntje op hebt val je als een blok in coma toch?
Con ik probeer het een keer mobiel!!
dikke zoen allemaal,liefs uit Barcelona
Lieve A3enne, Con en Reggy,
Het gaat, zo te lezen, allemaal redelijk voorspoedig. Jullie hebben zo je mankementjes maar daar is, met veel gelach, overheen te komen. Ja Reggy die mooie Italianen bezorgen je natuurlijk hartkloppingen en dan is een koele dronk de beste remedie. A3enne heeft mij op de achtergrond dus die kijkt daar niet naar (ga ik van uit). Vandaag, 4 mei, dodenherdenking. Vorig jaar liep ik met A3enne nog de stille tocht door Groningen. Ik laat het deze keer maar aan me voorbijgaan.
Ik denk veel aan jullie en kijk weer uit naar het telefoontje vanavond.
Veel liefs en kus,
Wil
ha lieve ma en meiden,
Goed dat jullie ook wat gas terugnemen af en toe, is toch ook een beetje vakantie!
Ma, wat balen voor je voeten, maar je hoort er inderdaad wel helemaal bij nu! Stoer hoor!
Hier heerlijk weer, zo even op mijn bootje denk ik. Heb 6 dagen vrij gehad, dinsdag weer beginnen.
Wens jullie nog veel plezier, lekker blijven lachen hoor!
Knuf, Martine
Ha meiden,
Eindelijk een berichtje van mij! Ik ben nu bij Kees (100 km gefietst) en had jullie weblog niet. Nu wel.
Jullie maken ook wel wat mee, hoor. En dan ook nog blaren! Brr.
Maar als het gevoel maar goed blijft, en de benen willen, het humeur blijft goed en de rugzak wordt niet te zwaar, dan houden jullie het wel uit.
Geniet met volle teugen van jullie spirituele ervaring!
Ik heb er in drie dagen ongeveer 340 kilometer fietsen opzitten. Heerlijk! Fietsen is voor mij beter dan lopen, maar dat begrijpen jullie.
Met vriendelijke groeten en kussen,
Mark
Een reactie posten