We zitten in een refugio waar het leven goed is. Een mooie boerderij in een klein dorpje met houten balken en een stenen vloer. Er is een open haard er er klinkt mooie muziek. Dit soort refugio´s zijn kadootjes langs de Camino. Er kunnen maar 18 mensen slapen. De kosten? 5 euro voor het slapen en voor de (gezamenlijke) warme maaltijd en ontbijt mag je geven wat je wilt, je stopt het geld gewoon in een pot, weinig of veel, het maakt niet uit. Je mag fruit pakken als je wilt, koekjes, thee, koffie, je hoeft nergens de portemonnee voor te trekken. De mensen die deze refugio bestieren zijn gewoon idealisten en daarom zo bijzonder in deze tijd.
Met ons gaat het goed, onze conditie gaat vooruit merken we. We lopen sneller dan de aangegeven tijd in de boekjes. De voetproblemen zijn grotendeels opgelost, mijn kleine teen is helemaal hersteld. Gisteren had ik het even moeilijk ... ik merkte de dag ervoor al iets van een verkoudheid aan te voelen komen. En ja hoor, gisteren liep ik al snotterend en met enigszins verhoging mijn kilometers. Door de warme zon en het licht voelde ik me soms een soort zombie, maar op een of andere manier raakte ik in een soort roes die me er toch doorheen sleepte.
Ik ben ´s avonds wel heel vroeg naar bed gegegaan (rond half acht) met wat aspirientjes achter mijn kiezen en vanmorgen voelde ik me al stukken beter en hebben we toch vrij probleemloos 17 kilometer gelopen.
We zijn nu twee weken onderweg en hebben tot nog toe elke dag gelopen, soms wat meer, soms wat minder. Elke dag gaat om 6 uur de wekker en na het ontbijt lopen we om half acht de frisse Spaanse morgen in. Geweldige momenten, want de vogels fluiten dan volop. Om tien uur wordt het al heet, maar dan hebben wij er al een heel stuk op zitten. Dit tempo houden we vol tot Burgos en we gaan daarna het aantal kilometers opvoeren.
Het aantal strompelende pelgrims wordt groter, sommigen nemen al stukken met de bus, ik denk dat er veel blaarleed is. Maar ons wordt, gelukkig, veel bespaard.
Dank iedereen voor de reacties, in het bijzonder Alfred, voor wie het toch heel moeilijk is te schrijven met die wollige berepootjes.
Nog 6 weken te gaan ...........
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
dag volgers
Hier Conny Santiagootje. Ze is in een betere stemming vandaag want de blaar blijft wel de blaar maar ik heb er weinig tot geen last van. Niet doorgeprikt. Is dit een goeie manier Pa en Ma, even de profs raadplegen. De heerlijke lyuchten komen me nu tegemoet, we gaan zo eten en dat doen we op een mooi plekje. Gisteren waren we in een leuke plaats Santa Domingo de la Gaza. Daar staat een beroemde kathedraal, met een prachtig verhaal. Er is in de kerk een kippenhok met een haan en een kip erin. Ik wilde heel graag de kerk even in, kaarsje opsteken, de meiden bleven buiten. Ik kreeg de opdracht goed te luisteren of de haan wilde klraaien. Dat is namelijk een goed voorteken voor de pelgrims. In de tijd dat ik in die kerk was, 5 minuten denk ik heeft hij 11 keer gekraaid, nou dat kan toch niets dan goeds voor ons betekenen! Ik ben echter begonnen, we lagen op een driepersoonskamer, met heftig snurken, schijnt. Had zelf het idee dat ik weinig had geslapen, maar de meiden beweeerden het tegendeel! Ik heb mijn liedje (cabaretters) waargemaakt, Hier en daar en overal, en ik maar snurken! Heb beloofd dat ik het goed zal maken, vannacht rechtop zitten??? of.... Maar we houden elkaar wel in evenwicht hoor, zij hoesten en proesten en kuchen af en toe, zou dat toch niet opwegen tegen mijn gesnurk! We blijven ondanks dat van elkaar houden! Verder is het nog steeds genieten genieten en nog eens genieten,
liefs Con
Hier een berichtje van A3enne. Na twee weken begint er een zeker ritme te ontstaan. ´s Morgens een frisse start alles is nieuw, vogels fluiten en de geuren van bloemen en planten zijn overweldigend. Het panorama is vaak zo mooi dat de tranen spontaan over mijn gezicht rollen. In de middag wordt de rugzak zwaarder en komt de I-pod te voorschijn met de muziek van Arvo Pärt in mijn oren voelt het Hemels aan. De tocht is voor mij niet alleen een wandeling door Spanje maar ook een tocht door het leven. Als in een film trekken beelden aan mij voorbij. En Wil, natuurlijk heb ik wel aandacht voor andere Pelegrinos, maar er is er maar EEn zoals JIJ! Voor nu genoeg, ik mis jullie, liefs A3enne.
Hallo meisjes,
dit is mijn derde poging jullie een reactie te sturen. Ik volg jullie op de voet en zoals ik al eerder schreef, maar niet lukte te versturen, ik wou dat ik mee liep. Het klinkt als een geweldige ervaring. Hou vol veel liefs,
karin
Hallo meiden en in het bijzonder Reggy,
Even een dipje zo te lezen. Maar ook alweer voor een groot deel geleden. Jullie strakke ritme en gezonde bezigheid zal zeker tot een spoedig herstel bijdragen. En ooh wat is er nu mooier dan met fluitende vogels de dag te beginnen. Alles nog fris en luchtig. Dat deel van de dag zou ik zo met jullie mee willen wandelen. Dat andere deel met die kilo's en flink wat warmte daar twijfel ik nog over...:) Maar ja dat is ook een onderdeel. en wederom petje af hoor. Jullie doen het toch maar met elkaar. En hoe!!!!
Als ik dit schrijf liggen jullie al op één oor, met het andere oor luisterend naar elkaars slaapgeluiden. Het klinkt misschien gek, maar als jullie daar zo slecht slapen komt jullie iPod jullie misschien ter hulpe. Waarom niet het ene geluid inwisselen voor het andere. Op je favoriete muziek valt het misschien wel bijzonder ontspannen in slaap en ben je even helemaal van de wereld. Bij mij werkt zulks uitstekend, maar ja ik ben niet iedereen, zullen we maar zeggen. Misschien gaan jullie al gillen bij de gedachte. :)
Wat ik in ieder geval met jullie hoop, dat jullie nachten steeds beter zullen worden.
Hier is het uitzonderlijk mooi weer. Met al die vrije dagen is het dan ook volop genieten. Onze witte velletje krijgt al een heel klein beetje kleur. (steken we straks niet zo heel erg af bij jullie notenbruine buitenkantje)
Dag meiden, veel onderweg genoegen gewenst voor jullie allen en dat het leed in welke vorm dan ook beperkt mag blijven.
groetjes,
EmmaEstherEnzo
Lieve Conny en uiteraard ook de andere reizigers: Adrienne en Reggy,
Heel leuk om op deze manier jullie belevenissen te volgen en ook te kunnen reageren. Ik weet pas sinds kort van die mogelijkheid. Fijn te vernemen dat je het zo naar je zin hebt.
Hopelijk is de blaar echt weggetrokken, want dat is heel lastig. Ja, in het echt lopen is toch anders als drooglopen bij iedema, al vond ik het met die stijging die je daar inbouwde al een hele toer. Hoe dan ook, die blaar heeft je toch een zoen in je nek opgeleverd van een Duitser, en dat lijkt mij niet niks. Dat alles voor een gaasje!!
Het is een hele onderneming en ik bewonder de blijmoedigheid waarmee je erover schrijft. Onze gedachten zijn met je en jullie.
Ik heb Kees een paar keer al proestend aan de lijn gehad. Gelukkig knapt hij weer wat op. Heel vervelend voor hem, en ook voor jou. Maak je echter geen zorgen, het gaat verder volgens mij goed met Kees.
We waren gisteren op de verjaardag van Carla, waar vis gerookt werd en het ook verder gezellig was. Erg leuk zelfs. Volgens mij kraaide ook daar de haan: dus ook dat moet je maar als een goed voorteken zien.
Heel veel plezier en een dikke kus,
Guido, natuurlijk ook namens Willy.
Een reactie posten